Welk traineeship past bij jou?
Waar ligt jouw ambitie? Wat is jouw talent? Met de Talent&Pro-test kun je snel zien welk traineeship past bij jouw skills en persoonlijkheid.
“I’m climbing Mount Everest… because I can… because to be able to climb that high and see that kind of beauty that nobody ever sees, it’d be a crime not to.”
Yde strikes again. Terwijl hij altijd al bekend stond als de meest avontuurlijke T&P’er die er is, doet hij er nu nog een schepje bovenop. Yde is momenteel hard op weg naar de top van Mount Everest. Voor zijn vertrek naar Nepal interviewden we hem over dit unieke avontuur. Een avontuur dat al in de maak is sinds hij in 2016 de Manaslu veroverde. Want ondanks het gewaagde karakter van zijn avonturen, gaat Yde nooit over een nacht ijs. Hij vertelt ons over zijn motivatie voor de expeditie, de waslijst aan risico’s die deze met zich meebrengt en hoe hij zich de afgelopen jaren kalm maar berekenend heeft voorbereid op een van de grootste fysieke en mentale uitdagingen die er zijn.
Het is een belofte die ik mezelf ooit heb gedaan. Er zijn 14 bergtoppen in de wereld die hoger reiken dan acht kilometer, de zogenaamde Achtduizenders. Deze liggen allemaal in de Himalaya, tussen Tibet en Nepal. De top van Mount Everest bevindt zich op 8849 meter hoogte. In 2016 heb ik de Manaslu al succesvol beklommen, met 8156 meter de op zeven na hoogste berg ter wereld. Ik heb mezelf daarna de belofte gedaan dat ik ooit ook Mount Everest zou bedwingen. Die belofte ga ik nu inlossen.
Als je het hebt over de materiële kosten, die bedragen tussen de €25000 en €60.000 euro. Maar belangrijker om je bewust van te zijn, is dat er ook een heleboel mogelijke gezondheidsrisico’s zijn. Op die hoogte heb je te maken met enorm ijle lucht en een gebrek aan zuurstof. Daarnaast is hoogteziekte een reële dreiging. Hierbij ontstaat vochtophoping in de hersenen, met mogelijk hersenoedeem of longoedeem als gevolg. Ook het landschap zelf is natuurlijk een risico. De paden zijn soms zo steil dat je je tijdens het lopen al kunt blesseren. Onderweg kom je een aantal richels met diepe kloven tegen waar je overheen moet. Bij het overklikken van de veiligheidskabel kun je geen seconde je aandacht laten verslappen. Om een idee te krijgen hoe dit eruitziet kan ik je de film Everest van harte aanraden.
Die voorbereiding is tweeledig. Enerzijds moet je fysiek in tiptop shape zijn. Dat doe ik door veel hard te lopen. Ik doe ook dit jaar bijvoorbeeld weer mee met de RoParun, als onderdeel van de Talent&Pro-delegatie RoParun Team 232. De hardlooptrainingen die ik daarvoor samen met collega’s krijg onder begeleiding van een professionele trainer komen goed van pas. Daarnaast heb ik afgelopen oktober bij -15 graden de Polar Circle Marathon in Groenland gelopen. Ook wel “the coolest marathon on earth”.
Naast je fysieke voorbereiding heb je ook je passieve voorbereiding. Kennis opdoen over de route en risico’s met behulp van boeken, documentaires en films bijvoorbeeld. De biografie van Edmund Hillary, de eerste beklimmer van Mount Everest, was heel informatief. De Netflix-documentaire 14 Peaks is ook echt een aanrader. Deze vertelt het verhaal van de Nepalees Nirmal Purja, die binnen zeven maanden alle veertien Achtduizenders beklom. Verder zijn ook mijn eigen klim-ervaringen belangrijk. Daardoor weet ik bijvoorbeeld goed hoe ik de afstanden moet inschatten in zo’n gebergte. Wat je leest en hoe je het in de realiteit ervaart, die twee zaken kunnen enorm verschillen. Mount Everest beklimmen doe je niet zomaar even.
De temperatuur schommelt enorm. In de vallei kan het 40 graden zijn, op andere plekken weer -40. In een paar minuten tijd kan het 20 graden kouder worden. Ook kan er altijd sneeuw vallen. Een deel van de route bevindt zich in een vallei waar je van verschillende kanten met zonweerkaatsing te maken krijgt. Een zonnesteek loop je bij zulke omstandigheden snel op. Al deze scenario’s moet je incalculeren als je begint.
Die reis naar het basiskamp is eigenlijk een net zo groot avontuur. Het vliegveld Lukla in Nepal waarvandaan je vertrekt naar het basiskamp wordt gezien als het gevaarlijkste vliegveld ter wereld. De landingsbaan ligt letterlijk tegen een berg aan, maar het is een van de weinige landingsbanen waar je terecht kunt om het basiskamp te bereiken. Uiteraard ga ik ook mijn stinkende best doen om geen voedselinfectie of luchtweginfectie op te lopen in de slecht geventileerde hutjes. Dat zou roet in het eten kunnen gooien voor de rest van mijn reis.
Je moet allereerst de tijd nemen om te acclimatiseren aan de omstandigheden in de bergen. Om naar bijna 9 kilometer hoogte te kunnen klimmen is dat echt van levensbelang. Je moet wennen aan de lucht voordat je je überhaupt kunt inspannen. Ik verwacht 16 april het basiskamp te bereiken en hoop dan weersafhankelijk te gaan klimmen naar de top. Van het basiskamp naar het hoogste stukje Aarde is het gemiddeld een week klimmen. Dat doe je in vijf etappes met daartussenin vier rustkampen.
Een pak van ganzendons, zuurstofmasker- en tank, skibril en stijgijzers zijn de belangrijkste zaken. De zuurstofflessen moeten op het juiste volume afgesteld zijn om lang genoeg mee te gaan. In principe kun je vier uur met zo’n fles vooruit. In deze context moeten we zeker ook de sherpa’s noemen die onderdeel zijn van de expeditie. Deze gidsen zorgen tot 7000 meter voor de bevoorrading en vergezellen je tijdens de hele expeditie. Zij zijn zo goed geacclimatiseerd dat ze de beklimming zonder extra zuurstof doen. Deze sherpa’s zijn echt onmisbaar om te top te bereiken. Een stevige backpack om je water en eten in te vervoeren en je kleren te bewaren heb je natuurlijk ook mee. ’s Nachts ben je goed ingepakt, maar bij warmere temperaturen overdag moet je een deel van je kleding ergens veilig kunnen opslaan.
In theorie is dat een week. Ik kijk nu al enorm uit naar het moment dat ik aan de top sta en het hele Himalaya-gebergte kan overzien. Je verblijf daar is wel snel voorbij. Het is niet zo dat je rustig nog een dagje gaat bivakkeren bovenop de Mount Everest. In principe tik je ‘em aan en zet je na een korte break de afdaling weer in. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want als je boven bent besef je pas hoe uitgeput je bent. En dan moet je nog terug. Ook riskant, want tijdens de afdaling met je rug naar de berg is de kans op wegglijden nog groter.
Ik probeer mezelf altijd te blijven uitdagen, op een goede en verantwoorde manier. Zo’n expeditie is een mooie weergave van hoe het leven is. Sommige dingen lijken haast onmogelijk of onbereikbaar, maar door je tijd te nemen kun je gestaag dichterbij je doel komen. Je leert oog hebben voor die langetermijndoelstelling en hoe belangrijk het is om soms ook even terug te kijken naar hoe ver je al bent gekomen. Soms betekent het ook improviseren of een pas op de plaats maken en de volgende stap naar de top pas zetten als je er helemaal klaar voor bent. Hier bewust mee bezig zijn is voor mij ook een belangrijke oefening in leiderschap. Iets waarin ik me als Principal bij Talent&Pro verder wil ontwikkelen.
Hierna is het denk ik wel klaar met die hele hoge bergen. Misschien waag ik me nog eens aan de Alpen, maar ik verwacht dat die uitdaging kleiner zal zijn. Je zit daar altijd op maximaal een dag van de bewoonde wereld. Er zijn comfortabele berghutten op de route en bij een beenbreuk word je opgehaald door een helikopter. Op de Mount Everest sta je er al snel alleen voor. Mijn vriendin heeft altijd wel geweten dat dit ooit zou gebeuren, maar ze zal bij zijn dat het daarna klaar is.
“You don’t have to be a fantastic hero to do certain things — to compete. You can be just an ordinary chap, sufficiently motivated to reach challenging goals. The intense effort, the giving of everything you’ve got, is a very pleasant bonus.”
– Edmund Hillary
Yde bevindt zich momenteel in het Everest Base Camp, en streeft ernaar op 7 juni veilig terug te zijn in Nederland. De beelden zijn afkomstig van Yde’s Instagrampagina. Volg Yde en zijn avonturen op zijn Instagram-kanaal.
Waar ligt jouw ambitie? Wat is jouw talent? Met de Talent&Pro-test kun je snel zien welk traineeship past bij jouw skills en persoonlijkheid.